Sinds het begin van de huidige eeuw wordt de Nederlandse politiek gegijzeld door de extreemrechts doctrine. De bestaande macht in Nederland gebruikt deze doctrine om democratische correctie van haar beleid onmogelijk te maken. Zodoende blijft het beleid van de macht in één richting doorontwikkelen. De macht is zelf niet meer in staat om ander en beter beleid uit te rollen. De macht heeft zichzelf met deze doctrine gevangen gezet, is getraumatiseerd en dat veroorzaakt de giftige sfeer waarover in Den Haag wordt gesproken. Deze giftige sfeer is een natuurlijk gevolg van het opzettelijke kiezersbedrog met de extreemrechts doctrine. Het is in de Nederlandse politiek bedacht, naar aanleiding en na afloop van de opkomst van Pim Fortuyn.
Aanleiding
Den Haag is al eeuwen de machtshoofdstad van Nederland. Rond de eeuwwisseling bestormt een politicus, Pim Fortuyn, de Nederlandse politiek. Hij vormt een grote politieke bedreiging voor de op dat moment heersende machtsstructuren in Den Haag. Als reactie wordt de politicus Pim Fortuyn door deze macht bestempeld als extreemrechts. Binnen de bevolking krijgt Pim Fortuyn veel steun, omdat hij wordt gezien als nieuwe wind in de politiek, buiten de dan bestaande politieke partijen. Pim Fortuyn wordt vermoord in 2002.
De politieke macht weet nu dat een nieuwe politicus met verstandige standpunten, het geldende politieke beleid democratisch kan corrigeren met behulp van de kiezers. De macht weet nu dat de bevolking genoeg kennis heeft om een nieuwe politicus die verandering van beleid voorstaat met goede standpunten, op grote schaal te steunen. Ondanks de dood van Fortuyn blijft het ‘gevaar’ van machtscorrectie voor de Nederlandse macht bestaan. Om dat in de toekomst te voorkomen, heeft de macht hier iets op bedacht. Ze zijn doorgegaan met het extreemrechts framen, nu met het doel om correctie bij verkiezingen van de rechtse en midden rechtse kiezer, tegen te houden en uit te schakelen: De Extreemrechts Doctrine.
Opzet van de doctrine
De opzet van de extreemrechts doctrine is simpel en doeltreffend, met twee basiselementen. Het eerste element is de creatie van een partij in het parlement die propageert verandering van beleid voor te staan, maar ondemocratisch is. Waardoor deze partij nooit een rol van betekenis zal spelen in het nemen van regeringsverantwoordelijkheid en daardoor geen democratische correctie kan doorvoeren.
In Nederland is dit een eenmanspartij geworden. Zonder leden kan in een partij geen correctie plaatsvinden. Er kan geen ministerspost worden bekleed in een coalitieregering en zodoende kan er geen regeringsverantwoordelijkheid worden gedragen. Regeringsverantwoordelijkheid is essentieel om correctie van beleid te bekrachtigen in wetten. In 2005 is een politicus (Geert Wilders) uit een machtspartij (VVD) bereid gevonden om een eenmanspartij op te richten en in 2006 is deze eenmanspartij in het Nederlandse parlement gekozen. Het valt bezorgde en gefrustreerde kiezers niet kwalijk te nemen op wie ze stemmen. Het is wel kwalijk en volkomen ondemocratisch van de macht in Den Haag, om op het stembiljet een dictatoriale partij te plaatsen.
Het tweede element van de extreemrechts doctrine voltrekt zich op het politieke toneel en in de publieke opinie. Daar wordt blijvend gehamerd op het ‘grote gevaar’ van extreemrechts. Volkomen ten onrechte, omdat het groepje écht extreemrechtse mensen in Nederland, steeds kleiner wordt vanaf 2000 en ook al ver voor 2000. Extreemrechts is in tegenstelling tot bijv. Duitsland, in Nederland nooit echt groot geweest. Het gaat de macht ook niet om extreemrechts, maar om de groep midden rechtse en rechtse kiezers, al 50 jaar de grote meerderheid in Nederland. De macht wil die groep kiezers beletten om democratische correctie door te voeren via hun stem. Met de extreemrechts doctrine beïnvloedt de macht deze groep om niet te extreem te raken, want dan zijn ze het gevaar extreemrechts. 99% van de Nederlandse burgers wil niet extreem zijn. Dat zit in de genen van tolerante en vrijheidslievende Nederlanders. Door te blijven praten over extreemrechts, stuurt de macht de midden rechtse groep kiezers naar middenpartijen in de Tweede Kamer, die door de situatie met de eenmanspartij genoodzaakt zijn tot steeds linkser beleid.
Nieuwe politieke partijen op rechts, worden zo snel als mogelijk weggezet als extreemrechts, door figuren in media en publieke opinie, samen met politieke partijen aan de macht en linkse partijen. Linkse partijen vinden alles wat rechts is, sowieso extreemrechts. Helaas gebeurt dit wel op zeer ondemocratische gronden en is het onvervalste manipulatie van parlement en de Nederlandse democratie.
Op deze manier werkt de extreemrechts doctrine al meer dan 18 jaar in de Nederlandse politiek. Machtspartijen en linkse politici proberen met behulp van de doctrine macht en beleid voor zichzelf te houden. Via deze methode lukt het hen om de meerderheid van de Nederlandse kiezer buitenspel te zetten, want de laatste 50 jaar kiest de meerderheid van Nederland midden rechts. De partijpolitieke doctrine manipuleert de democratie en is daarom oorzaak van de giftige sfeer in Den Haag op dit moment.
Een doorslaggevende reden waarom het uitrollen van de doctrine in de huidige tijd mogelijk is, is de medewerking bij het ontstaan en het onderhouden van de doctrine door omroeporganisatie NOS en medewerkers van deze omroep. De NOS ontleend haar bestaansrecht in Nederland enkel aan objectiviteit, als enige van de omroepen in het publieke bestel. Dat is de opdracht voor de NOS en de enige reden waarom de omroep belastinggeld ontvangt.
Werking van de doctrine
De werking van de extreemrechts doctrine is vrij simpel en al twintig jaar uiterst effectief.
- Politici en pers praten continu over het gevaar van extreemrechts. De Nederlandse bevolking haat extremisme.
- De eenmanspartij lokt zoveel mogelijk kiezers aan linkerkant en rechterkant van het politieke spectrum met felle standpunten zonder werkbare oplossing.
- De machtspartijen sluiten de eenmanspartij uit, zogenaamd om de standpunten. In werkelijkheid is dit niet nodig. De machtspartijen weten dat in een democratie nooit met een eenmanspartij op gelijke voet kan worden samengewerkt.
- Na elke verkiezing valt een substantieel deel van zetels (van de eenmanspartij) in de Tweede Kamer weg. Waarna coalitievorming uit minder zetels mogelijk is en machtspartijen met min of meer dezelfde partijen zijn genoodzaakt een regering te vormen. De ene keer PvdA, de andere keer CDA en D66 en bijvoorbeeld na november 2023, met de communistische lijstverbinding PvdA/GroenLinks.
- De Nederlandse bevolking is midden en tolerant. De meerderheid van de uitgebrachte stemmen komen altijd in het midden uit. De eenmanspartij haalt het merendeel van rechtse stemmen op Zo kan door het tolereren en misbruik van de eenmanspartij tot in lengte van dagen de verkiezingen worden gemanipuleerd en midden rechtse democratische correctie bij verkiezingen, worden uitgesloten.
- Het beleid bij vrije democratische verkiezingen schuift steeds verder naar links op, terwijl steeds minder kiezers hun stem op een linkse partij uitbrengen. Dankzij de creatie van de eenmanspartij.
Uitvoering van de extreemrechts doctrine
De doctrine wordt uitgevoerd door politieke individuen en partijen. Daarnaast spelen persorganisaties, individuen in de pers en opiniemakers, een grote rol bij het in stand houden van de extreemrechts doctrine. De politieke organisaties zijn de machtspartijen en de oppositiepartijen aan de linkerkant:
- Machtspartijen : VVD, CDA, D66, PVV, CU, PvdA.
- Oppositiepartijen : GroenLinks, SP, PvdD, Volt, Denk en eenmansfracties.
- Machtsorganisaties : Rijksvoorlichtingsdienst, Tweede Kamer organisatie, NOS, ABD TOPConsult e.d.
In Den Haag zijn veel mensen op de hoogte van de extreemrechts doctrine van de politieke macht. Zij zwijgen erover, omdat zij met hun positie profiteren van de doctrine. Dit geldt ook voor politieke tegenstanders van de eenmanspartij. Door het vasthouden aan de doctrine krijgen zij steeds meer grip op politiek beleid. De tegenstanders spreken tegenwoordig openlijk over het juiste momentum voor hun overtuigingen. Daarmee bedoelen ze momentum in de Tweede Kamer en publieke opinie, want onder de Nederlandse bevolking is op dit moment niet meer steun voor hun overtuigingen dan anders, eerder juist veel minder. Ze weten ook dat als de eenmanspartij wordt ontmaskerd, dat de systeemtransitie waar zij nu het momentum voor zien, volledig uit het zicht zal verdwijnen. Systeemtransitie betekent een ander systeem dan democratie en vrijheid, wat in Nederland al eeuwen is ontwikkeld en voor voorspoed en bestaanszekerheid heeft gezorgd.
De omroeporganisatie NOS speelt een doorslaggevende rol, zowel bij het ontstaan als het in standhouden van de extreemrechts doctrine. De omroep faciliteert de eenmanspartij PVV. De NOS zorgt dat het geluid van de politicus op beslissende momenten wordt uitgezonden. Een reden dat de NOS hieraan meewerkt, is het grote aantal journalisten met linkse overtuigingen binnen deze omroeporganisatie. Door werving en selectie bestaat de organisatie steeds meer uit mensen met dezelfde overtuiging. De chef van de parlementaire redactie, Dominique van der Heyde staat in Den Haag bekend als uiterst links. In recente interviews heeft zij niet-objectieve en ondersteunende uitlatingen gedaan, ten gunste van de eenmanspartij. Van der Heyde is sinds 2002 aanwezig in Den Haag als parlementair verslaggever en derhalve kan worden aangenomen dat zij van ontstaan en werking van de eenmanspartij volledig op de hoogte is. Een andere belangrijke werknemer van de NOS is Xander van der Wulp. Zijn vader was rond de eeuwwisseling een machtsfiguur in Den Haag, onder andere als hoofdredacteur NOS en hoofd van de Rijksvoorlichtingsdienst.
Resultaat van de doctrine
Het resultaat van de extreemrechts doctrine betekent dat de macht in Den Haag de stembusgang in Nederland kan manipuleren, zonder dat het opvalt. De kiezer kan namelijk nog steeds vrij een stem uitbrengen bij verkiezingen. Achter de schermen weet de macht echter, dankzij de extreemrechts doctrine, dat de uitslag van verkiezingen altijd de kant van de macht zal opvallen door het meedoen van de eenmanspartij. In tegenstelling waar de eenmanspartij voor zegt op te komen, schuift het beleid van de macht steeds sneller naar de andere kant van het politieke spectrum. Dat is logisch en een democratisch natuurlijk gevolg, omdat een groot deel van de zetels in de Tweede Kamer onbruikbaar is. De nieuwe coalitie heeft een kleiner aantal zetels beschikbaar om een regering te vormen. Het beleid van de regering moet als gevolg daarvan met steeds meer zetels aan de andere kant van de Tweede Kamer worden ondersteund en vormgegeven. Die kant wil in ruil daarvoor uitvoering van linkse standpunten. Steeds minder kiezers in Nederland kiezen links, maar op deze manier krijgt links steeds meer macht op het beleid.
Daarmee is de extreemrechts doctrine een aanslag op de Nederlandse democratie vanuit machtspartijen (ook de grootste oppositiepartij, de dictatoriale PVV) en linkse partijen. Een aanslag die al 20 jaar duurt en steeds meer dictatoriale gevolgen zal hebben. Iets wat de Nederlandse bevolking absoluut niet wil.